Evren Sezgin Duvarı

Ten değersizdi, ruh kayıp... Anlayamadık, anlatamadık. Bize bahşedilmiş yeteneğin hizmetkarıydık. Şehrin üzerine demir bir kapak gibi kapanan metal grisi gökyüzü altında kaybolduk. Aşkın olmadığı her şehrin sokaklarını siyaha boyadık. Anılar fotoğraf karelerinde kalmışken kocaman sustuk. Yanlış zamanda doğru yerdeki parçalardık. Dolanıp durduk kayıp zamanların peşinde. Mutluluğun kapısı hangisiydi, neredeydi unuttuk. Hayal ettik. Ağaç dallarına asılı rengarenk sevdalar yaşadık. Mavi akan bulutlarda serinledik. Hayal ettiğimiz kadar özgür, keşfettiğimiz kadar bilge, hissettiğimiz kadar canlıydık. İçimizdeki gökkuşağını seyre daldık...

Evren Sezgin